چند سالی است که تهرانی‌ها برای فرار از ترافیک و سرعت در حمل و نقل، مترو را برای طی کردن سفر درون شهری شان انتخاب کرده‌اند،  مترویی که بنا به دلایل مختلف همچون سرعت بالاتر نسبت به سایر وسایل نقلیه، نداشتن ترافیک و... در سبد سفر همه اقشار جامعه جا گرفته است از جوان، کارمند، سالمند، توان یاب و...؛ اما رسیدن به این شهر زیرزمینی با آن همه پله و عمق زیاد بدون داشتن وسایل کمکی همچون آسانسور یا پله برقی به خصوص برای سالمندان، اقشار خاص، توان یابان و... امکان پذیر نیست.

 

سالهای قبل مسئولان شهرداری تهران به محض آماده شدن فضای ایستگاه‌ها نسبت به بهره برداری از آنها اقدام می‌کردند و نبود آسانسور و پله برقی صدای مسافران را در آورد تا اینکه مدیران ارشد مدیریت شهری پس از این گلایه ها به شرکت مترو تکلیف کردند که هیچ ایستگاهی بدون آسانسور و پله برقی نباید افتتاح شود، سالها همه ایستگاه‌ها با آسانسور بهره برداری می شد تا اینکه ایستگاه متروی ۱۷ شهریور هفته گذشته افتتاح شد و بنا به گفته شمس احسان رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر این ایستگاه بدون آسانسور افتتاح شد!

 

وی با بیان اینکه شهر تهران وضعیت مناسب‌سازی خوبی برای افراد کم‌توان و معلول ندارد و از طرفی سیستم حمل و نقل عمومی نقش حیاتی و مهمی در کیفیت زندگی این افراد ایفا می‌کند و در این میان مترو یکی از بهترین گزینه‌ها ، ادامه می‌دهد: آسانسور و پله برقی یکی از اصلی‌ترین الزامات مترو است؛ اما با خبر شدیم که هفته گذشته ایستگاه متروی ۱۷ شهریور افتتاح شده و آسانسور ندارد و این در حالی است که تعداد زیادی از ایستگاه‌ها فاقد آسانسور هستند و یا به علت نداشتن استانداردهای ایمنی تحویل شرکت بهره‌برداری مترو نشدند و این مساله سبب شده که خطوط قدیمی‌تر نسبت به خطوط جدید وضعیت بهتری داشته باشند.

 

این عضو شورای شهر تهران با اشاره به عدم تاکید آسانسورها توسط سازمان استاندارد می گوید: عدم دریافت استانداردهای ملی آسانسور در حالی است که زاکانی شهردار تهران در جلسات هیات دولت حضور دارد و نباید شاهد این مساله باشیم.

 

شمس احسان تنها اشاره ای کوتاه به عدم تایید آسانسورها توسط سازمان استاندارد کرد که برای پیگیری بیشتر به سراغ مهندس مسعود درستی مدیرعامل متروی تهران رفته و از او در مورد چرایی عدم تایید آسانسورهای مترو پرسیدیم و او با تاکید بر اینکه همه ایرادات به یک بند برمی گردد، به ایسنا می گوید: کارشناسان سازمان ملی استاندارد براساس یک چک لیست نسبت به کنترل کیفیت آسانسورها اقدام  می کنند که براساس آن حداکثر مسافتی که یک آسانسور باید توقف کند ۱۱.۵ متر است یعنی به عبارتی دیگر هر آسانسور به ازای ۱۱.۵ متر طی مسافت باید توقف کرده و درهایش باز شود.

 

وی با تاکید بر اینکه اجرای این بند برای مترویی که حداقل در عمق ۳۵ متری زمین قرار دارد، امکان پذیر نیست، می افزاید: عمق ایستگاه های مترو زیاد است و  امکانپذیر نیست که هر ۱۱.۵ متر یک خروجی برای آسانسورها ایجاد کنیم؛ چراکه ایستگاه ها ساخته شدند و در زمان طراحی ایستگاه‌ها نیز یا توجهی به استانداردها نشده بود و یا هماهنگی با سازمان استاندارد نکردند و حالا ما ماندیم و آسانسورهایی که هست اما اجازه بهره برداری ندارند.

 

درستی با بیان اینکه آسانسورهای مترو تمام آیتم را پاس می کند اما به این بند که می رسد، می مانیم که چه کنیم،  می‌گوید: در حال رایزنی با مسئولان سازمان استاندارد هستیم که بتوانیم یک راه حلی برای این پیدا کنیم که در عین ایمن بودن مردم بتوانند استفاده کنند.

 

 

همچنین تشکری هاشمی رئیس کمیسیون حمل ونقل شورای شهر تهران نیز در مورد این مشکل می گوید: مشکل عدم نصب و تکمیل آسانسورها در ایستگاه های مترو مربوط به عدم اطلاعات لازم از سوی سازمان استاندارد است چراکه می بینیم قوانین مطرح شده از سوی سازمان استاندار مربوط به واحدهای مسکونی است و ما چگونه در عمق ۶۰ متری زیر زمین، هر ۱۱ متر یک خروجی ایجاد کنیم و این امکان پذیر نیست.

 

وی با بیان اینکه با این استدلال باید به بازدیدکنندگان برج میلاد یک چتر نجات دهیم چراکه هر ۱۱ مترو باید درها باز شود، می افزاید:  بعضا آسانسورها در انبارها دپو شده و یا آنهایی هم که نصب شده درهایش به روی مردم قفل شده چرا که سازمان استاندارد هنوز تاییدیه نهایی را صادر نکرده است.

 

با این حال مجتبی شفیعی معاون حمل و نقل ترافیک شهرداری  تهران در این مورد می گوید:  تعدادی از آسانسورهای ما در ایستگاه ها ایجاد و به دلیل موضوع استاندارد تعطیل است که مذاکراتی با سازمان استاندارد انجام شده و به زودی استانداردهای جدید برای ایستگاه‌های مترو تدوین و اجرایی خواهد شد.

 

 حالا باید دید با کمک شهرداری و سازمان استاندارد آئین نامه های جدیدی مخصوص این نوع پروژه ها تدوین می شود یا خیر؟