در این مقاله که به قلم «یوسی ملمن» گزارشگر امور اطلاعاتی و امنیتی نگاشته شده است، وی مدعی می شود که سیاست اسرائیل مبنی بر مدارا با دولت مسکو بار دیگر با شکست مواجه شد.
ملمن در اثبات ادعای خود به اخطار «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه اشاره می کند که دولت تل آویو را از ارسال سلاح های تهاجمی به اوکراین بر حذر داشت.
لازم به ذکر است که تصمیم نتانیاهو به اعطای کمک نظامی به اوکراین –که در تنش دیپلماتیک با روسیه به سر می برد- در پی حس انتقام جویی وی از پوتین اتخاذ شده بود. رئیس جمهور روسیه هفته گذشته اعلام کرد که ممنوعیت ارسال موشک های اس – ۳۰۰ به ایران را لغو می کند.
پس از آن، نتانیاهو به دفعات نگرانی خود را از بابت دسترسی ایران به سامانه دفاعی اس – ۳۰۰ ابراز داشته و آن را تهدیدی برای امنیت اسرائیل قلمداد کرد.
به گفته ملمن، تصمیم اخیر پوتین به منزله سیلی محکمی بود در رد سیاست مدارا با دولت تل آویو – سیاستی که رژیم صهیونیستی برای سالیان سال به دو دلیل عمده در مناسبات خود با روسیه دنبال کرد: نخست آنکه تل آویو امیدوار بود به این ترتیب از تصمیم مسکو به فروش سلاح به ایران خودداری کند (اما اقدام اخیر پوتین بی نتیجه بودن آن را به اثبات رساند). دلیل دوم آن بود که تل آویو در همه این سالها از روسیه و قدرت آن می ترسید.
واقعیت این است که وقتی نتانیاهو به خیال ناسازگاری با نزدیکترین متحد خود یعنی آمریکا قد علم کرده است، در برابر اراده پوتین حکم برگ بی ثباتی را دارد که به دست باد این سو و آن سو می رود.
قصه مماشات تل آویو با مسکو مسئله ای نیست که تازگی داشته باشد. رژیم صهیونیستی تا پیش از اتخاذ تصمیم نسنجیده خود به ارسال سلاح به اوکراین، هیچ گاه از در مخافت با روسیه در نیامد. در سال ۲۰۰۸ میلادی، تل آویو بر سر نزاع روسیه با گرجستان جانب احتیاط را نگه داشته و طرف مسکو را گرفت.
در مورد منطقه «کریمه» هم وضع به همین منوال بود. تهران و تل آویو در زمان الحاق کریمه به روسیه سیاست بی طرفی اتخاذ کردند.
اما، از قرار خوش خدمتی به رهبری مثل پوتین هیچ نفعی برای نتانیاهو نداشته است و وی در موقعیتی نیست که از توان رویارویی با وی برخوردار باشد.
