مجله مهر: استیون کالینز از دانشگاه کارنگی ملون و همکاران اش، مقاله ای را در ژورنال طبیعت منتشر کرده اند که گویای راهی برای رهایی نسبی ما از زحمات پیاده روی است. آن ها یک استخوان بندی خارجی چکمه مانند را طراحی و تست کرده اند که می توان آن را پوشید و بخشی از بار راه رفتن را به این دستگاه واگذار کرد.
افرادی مانند پستچی ها یا ماموران قرائت کنتور که هر روز مسافت زیادی را باید پیاده روی کنند، یا سربازها که باید بار سنگینی را در مسافتی زیاد حمل کنند، یا افرادی که به دلیل جراحت، معلولیت یا قطع عضو در راه رفتن مشکل دارند، می توانند به کمک این چکمه ها مسافت بیشتری را بدون خسته شدن بروند.
هزینه متابولیک (مقدار سوخت و ساز بدن) طی راه رفتن با استفاده از این وسایل، حدود ۷ درصد کاهش می یابد. این اختراع، کار عجیبی انجام نمی دهد بلکه تنها به مانند عملکرد ماهیچه ها و تاندون ها، به فرد یاری می رساند. فنر تعبیه شده در چکمه ها، با هر گام ابتدا انرژی را ذخیره و سپس آزاد می کند، به این ترتیب که با برداشتن پا از روی زمین انرژی ذخیره شده و سپس برای گذاشتن پا بر روی زمین انرژی آزاد می شود و به اصطلاح راه رونده را هل می دهد.
برای اعمال نیروی مورد نیاز برای حرکت بدن به جلو، به طور معمول ماهیچه های بدنتان، زحمت اصلی را می کشند. کار چکمه ها سهیم شدن در این زحمت است که منجر به افزایش کارایی بدن به میزان ۷ درصد می شود. هر چند این مقدار صرفه جویی، خیلی زیاد به نظر نمی رسد اما در عمل حس خوبی می دهد و شما را راضی خواهد کرد. راه رفتن با این وسایل مانند آن است که ۴ کیلوگرم از وزن بدنتان را کم کرده و به صورت معمولی راه بروید.
