خبرگزاری ایلنا: کشف سه قطعه سفال در حفاری‌های شرکت فاضلاب در خیابان مولوی تهران باعث شده تا باستان شناسان قدمت پایتخت را بسیار بیش از 400 سال و تا حتی 7 هزار سال تخمین بزنند. اما جالب اینجاست که این سفال‌ها در سال 1393 کشف شده‌اند و حالا بعد از 4 سال هفته گذشته از آنها رونمایی شده!
این سه قطعه سفال را یک باستان‌شناس بطور کاملا اتفاقی از محل عملیات عمرانی شرکت آب و فاضلاب کشف کرد. پس از آن بود که اسکلت یک زن معروف به «مسافر چشمه‌علی» نیز در تهران کشف شد.
قدیر افرود کهدر سال 93 سرپرست هیات کاوش در بازار صندوق‌سازان تهران بود به ایلنا گفته که یکی از مالکین منطقه بازار تهران با اعتبار 3 تا 4 میلیون اجازه کاوش به باستان‌شناسان را داده و همین هم باعث شده تا دیگر بتوان با قطعیت درباره تاریخ هزاران ساله تهران صحبت کرد.
این باستان‌شناس با اشاره به ادامه نیافتن برخی از تحقیقات باستان‌شناسی در مناطقی چون ارگ و تپه‌های قیطریه، گفت «مسئولان حوزه شهری تهران به این نتیجه نرسیدند که در آن نقطه کار بیشتری انجام شود. این نشان می‌دهد باستان‌شناسی کار خود را انجام نداده است. باستان‌شناسی هنوز نتوانسته مدیریت شهری را حساس کند.»
قدیر افرود باستان‌شناس می‌گوید «اگر مدیریت شهری نسبت به این اتفاقات اطلاع داشت، زیر شهر تهران را با تونل‌های عریض و طویل سوراخ نمی‌کرد، در سطح تهران رشته قنات‌های زیادی است که کسی هنوز قدمت آنها را نمی‌داند، آنهم با توجه به اینکه دانش و تکنولوژی حفر قنات به دوره هخامنشی می‌رسد.»
به گفته این باستان‌شناس «در حال حاضر، پیشینه شهری تهران در دوره تیموری متوقف شده است. این دوره تا آستانه آغاز دوره شهری جلو رفت و این جامعه در بحث شهرنشینیِ تهران یک موقعیت محکم دارد. شواهد و قرائن اگر دست‌کم متعلق به روستای هزاره پنجم و ششم باشند می‌توانیم شعاع فعالیت‌های معمول آن جامعه را پیدا کنیم.»
او با تقسیم‌بندی بخش‌های مختلف تاریخی تهران به «بازار»، «ارگ» و سپس «بافت تاریخی اودلاجان» بیان کرد: «این نقاط تاریخی با یک شناخت به دست آمده‌اند و از آنها حفاظت می‌شود.
فکر می‌کردیم پیشینه تهران حداقل به دوره تیموری برسد، «کلاویخو» در سفرنامه خود به شهر بودن تهران اشاره می‌کند، در متون صفوی نیز داریم که شهر تهران را طهماسب صفوی پایه‌ریزی می‌کند، اما یافته‌های ما در این کاوش و چند کاوش دیگر نشان داد یک زیرزمین دو تا سه‌متری وجود دارد که آثار تیموری و صفویه در آنها آسیب دیده‌اند.»
